Łzy były dla niego tym, w co rozpuszcza się człowiek, gdy chce
być nie tylko człowiekiem, gdy pragnie przekroczyć swój los;
wydawało mu się, że w łzie człowiek ucieka ze swego materialnego
losu, ze swych granic, zmienia się w dal i staje się
nieskończonością.
Milan
Kundera – Życie jest gdzie indziej
